Wykład Ewy Małgorzaty Tatar

Wykład Ewy Małgorzaty Tatar

Czy wystawa sztuki feministycznej jest wystawą feministyczną?

9.06 (środa) godz. 18

W trakcie wykładu spróbuję odpowiedzieć na pytanie, jakie efekty daje połączenie teorii feministycznej czy też feministycznego zaangażowania w pisanie (wielu) historii sztuki oraz praktyki kuratorskiej. Zastanowię się, w jaki sposób można połączyć popularny w kształtowaniu wystaw sztuki feministycznej trend odkrywania białych plam na mapach historii sztuki, zapisywania ich czy pisania od nowa kanonu (wystawy takie jak Artystki polskie, WACK czy projekty w stylu „kobiety wybierają kobiety”), z mniej rozpropagowanym modelem przyglądania się raczej, jakie mechanizmy poszczególnymi działaniami (Féminin/Masculin, Płeć? Sprawdzam!). Pytanie o to, jaka jest szansa na stworzenie feministycznej wystawy wiąże się z melancholijną — bo w pewnym sensie niemożliwą — zadumą nad stworzeniem horyzontalnej, otwartej, rozproszonej narracji — jak chciałyby podmiotowo, afirmatywnie i prospektywnie zorientowane feministyczne filozofki, a pozycją władzy jednoznacznie wpisaną w figurę autora/kuratora; ową niemożliwą jak się wydaje do uniknięcia kumulacją i będącą jej efektem projekcją-narracją-wystawą. Być może szansą na inne pomyślenie wystawy może być koncept somatekstu wyprowadzony z jednej strony z korporalnego feminizmu, z drugiej z teorii korporalnej narracji. W trakcie wykładu przyjrzę się w tym kontekście takim wystawom jak Alina Ślesińska (1922–1994), Niezgrabne przedmioty oraz projektom Czułe muzeum i Collaged Stryjeńska.

Ewa Małgorzata Tatar — krytyczka i historyczka sztuki, kuratorka. Redaktorka Linii Wizualnej Korporacji Ha!art, pism „Obieg” i „Panoptikum”. Doktorantka w IHS UJ. Współpracuje z Muzeum Narodowym w Krakowie. Zajmuje się krytyką feministyczną, krytyką instytucjonalną i próbuje stosować psychoanalizę badaniach nad historią wystawiennictwa i muzealnictwa.

Sala multimedialna, wejście od ul. Burschego. Wstęp wolny.